Als een kind in de snoepwinkel

Een interview met klant Joke Braaksma-Riepen (73)

“De sfeer van vroeger en de geur van herinneringen. Een alleraardigste dame op leeftijd die mij, terwijl ze het glaswerk staat af te stoffen, vriendelijk toeknikt als ik over de drempel van De Groene Sluis stap. Heerlijk, ik voel mij als het bekende kind in de snoepwinkel” zegt Joke. “Ik kom hier bijna wekelijks. Laatst ben ik nog met mijn hobbyclubje even binnen gewipt. Gewoon op zoek naar leuke dingen om weer iets nieuws van te maken. En toen ik net bij de inname wat goederen bracht, zag ik daar een heel mooi plantenrek etagère dat nog de winkel in gaat. Het staat nog niet geprijsd. Toch even navragen.” Als Joke Gert van De Groene Sluis aanspreekt over het plantenrek, nodigt hij haar uit mee te lopen naar het magazijn.

Eerlijk en open

“Wat is het toch een eerlijk en open bedrijf” zegt Joke waarderend. Bij het plantenrek aangekomen spreekt Gert direct een prijs af. “Maar het past niet in mijn autootje” stamelt Joke, “Geen probleem” antwoordt Gert. Hij noteert haar gegevens en bedankt Joke voor de aankoop. “Ik kan wel een sprong in de lucht van blijdschap maken!” jubelt Joke. Na een kopje koffie in de Groene Tafel loopt Joke de winkel uit in de wetenschap dat het plantenrek vandaag nog gebracht wordt. Echtgenoot Wim ziet thuis hoe blij Joke is met haar aankoop. Hij besluit de volgende keer met haar mee te gaan om een kijkje te nemen in de kringloopwinkel. “Kijk” zegt Joke, “hoe vind je deze twee Griekse zuilen met ornamenten?” “Mooi, maar er zijn stukjes afgebroken” antwoordt Wim droog. “Ja natuurlijk” zegt Joke fel, “dat is in de oudheid altijd.” “Oké, oké” zegt Wim, “mijn goedkeuring heb je.” “Fijn” zegt Joke, “dan nemen we er één mee.” Wim reageert: “Neem ze toch allebei als je ze leuk vindt.” “Nee, nee” antwoordt Joke, “eerst kijken hoe het staat in de tuin met een bloempot erop.”

“De sfeer van vroeger en de geur van herinneringen”

Niet geschoten is altijd mis

Thuisgekomen gaat de aankoop direct de tuin in. Een pot met kleurige bloemen siert de witte Griekse zuil. “Toch jammer dat je ze niet alle twee gekocht hebt” plaagt Wim. Ietwat teleurgesteld zegt Joke: “Ze zullen die tweede inmiddels wel verkocht hebben”, “Niet geschoten is altijd mis” antwoordt Wim, “ga gewoon eens kijken.” Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Joke is alweer op weg naar industrieterrein Noordersluis. En ze heeft geluk; de tweede zuil staat er nog. Ze ontfermt zich direct over het gevaarte en keert tevreden huiswaarts.